В Кореличском районе пожилым одиноким людям находят приемные семьи
На Карэліччыне некалькі гадоў дзейнічае адна з формаў сацыяльнага абслугоўвання — гасцявая сям’я для пажылых грамадзян, расказвае «Полымя». 30 снежня мінулага года жыхарка Турца Наталля Ясюля вырашыла ўзяць да сябе ў сям’ю адзінокую бабулю, Ганну Аляксандраўну Гімпель з вёскі Лыкавічы. Дагавор быў заключаны, і так жанчына здабыла сям’ю, клопат і ўвагу. Пра такую форму сацыяльнага абслугоўвання расказвае Наталля Ясюля.
— Наталля Іванаўна, што сабой уяўляе гасцявая сям’я?
— Я забіраю падапечную ў сваю сям’ю на выхадныя дні і вялікія святы. Тут яна сталуецца, начуе, усім карыстаецца. Немалаважна, каб да госці з павагай адносіліся ўсе члены сям’і, і ёй тут было камфортна.
— Раскажыце пра сваю падапечную.
— Ганне Аляксандраўне Гімпель 68 гадоў. Яна адзінокая, інвалід дзяцінства другой групы. Ніколі не працавала, атрымлівае пенсію па інваліднасці. У гасцявой сям’і яна жыве каля года, а ўвогуле з ёю падтрымліваю адносіны 15 гадоў. За гэты час яна стала мне блізкім чалавекам.
— Што гэта дае асабіста Вам?
— Зарплату за гэта я не атрымліваю, раблю па закліку сэрца. Мы размаўляем на розныя тэмы, падтрымліваю бабулю ва ўсіх жыццёвых і бытавых пытаннях. Зрабілі рамонт у яе доме. Наведваем Храм Пакрова Прасвятой Багародзіцы ў Турцы. Абавязкова праходзім урачоў, у мяне гэтае пытанне пад кантролем. Ад ЦСАН бабуля Ганна атрымала гуманітарную дапамогу, ад Чырвонага Крыжа — прадукты і музычны нумар. Яна так радавалася такой увазе і дзякавала.
— Што кіруе такімі людзьмі, як Вы?
— Мяне хутчэй прымусіў лёс. Мае бацькі — інваліды першай групы. Іх даглядаю, сацыяльным работнікам працую, гасцявая сям’я на мне — усюды стараюся паспець. Адзінокім няшмат трэба: пачуць добрае слова, а нам — умець іх выслухаць, даць тактоўную параду, дапамагчы ў будзённых справах. Быць сябрам і дарадцам.
ivyenews.by